Kukułka (Cuculus canorus)

Kukułka (Cuculus canorus), ang. Common Cuckoo, jest raczej płochliwa, stąd jej obecność można stwierdzić najczęściej tylko po charakterystycznym głosie. Samiec ma szary wierzch, skrzydła oraz głowę z piersią, spód jest czarno-biało prążkowany. Samice występuje w dwóch odmianach kolorystycznych. Odmiana szara jest podobna do samca, ale prążki (z rdzawym nalotem) sięgają jeszcze na pierś. Odmiana rdzawa z rdzawo-brązowymi, prążkowanymi skrzydłami i wierzchem występuje częściej na wschodzie. Charakterystyczna dla kukułki jest postawa z lekko opuszczonymi skrzydłami. Śpiew godowy samca to powszechnie znane kukanie, samica odzywa się chichoczącym trelem. Kukułka jest pasożytem lęgowym, czyli składa pojedyncze jaja do gniazd innych ptaków wróblowatych (najczęściej świergotków, pliszek, rudzików, pleszek i pokrzewek). Każda samica preferuje jeden gatunek, którego jaja są podobne go jej własnych. Zaczyna składanie jaj (prawdopodobnie 10-20) w maju. Pisklęta kukułki po wykluciu wypychają jaja gospodarzy (pomaga im w tym specjalne wgłębienie na grzbiecie). Kukułka występuje na terenach otwartych lub półotwartych, skrajach lasów, terenach rolniczych, unika środowiska miejskiego. Żywi się przede wszystkim owadami, szczególnie gąsienicami motyli (także owłosionymi niechętnie zjadanymi przez inne ptaki). Zjada także jaja ptaków, którym podrzuca własne.

Samiec podczas kukania przyjmuje charakterystyczną pozę z opuszczonymi skrzydłami.